شعری بی نام از وبلاگ سپیده دمی که بوی لیمو می دهد (حسن آذری)
مطمئن شده ام که آدمی
هر چه هواپیما
هر چه قطار تند رو بسازد
به کسی دوستش دارد
هرگز نمی تواند برسد
و دیگر این که فهمیده ام
آدمی
اگر بتواند با سرعت نور حرکت کند
یا سوار سریع ترین موشک ها شود
اندوهش را نمی تواند
پشت سر بگذارد!
این پستو اگه میزاشتی تو فیس بوک کلی لایک میخورد ، کلی کامنت دلسوزانه به بار می آورد و خلاصه کلی سبک میشدی:)
ولی بعنوان یه تجربه اینکه ، آدمی خیلی راحت از همه چیز عبور میکنه ، راحت تر از اون چیزی که بشه تصور کرد:)
با فیس بوک نمیتونم ارتباط برقرار کنم، هیچ جا وبلاگ نمی شه.
تجربت تقریبن در همه موارد درسته!