نمایشگاه

مقدمه:

تا قبل از این راجع ب دو نمایش­گاه عکس مطلب نوشته بودم. "یک مجموعه بدون عنوان" و "عطسه های یک تلفن همراه". ان ها برایم متفاوت ترین نمایش گاه­های عکس بوده­اند تا ب امروز؛ این بار می نویسم شاید دوستان حوزه عکاسی ب نوشتن بیایند و تابوی نقد و بررسی در حوزه عکس بشکند.

اندر باب قبل بعد:

نمایشگاه با حضور هفت نفر شکل گرفته. هفت نفر به عنوان عکاس در این نمایش­گاه به ارائه اثر پرداخته اند؛ ک دو نفر از ایشان ب عنوان نمایش­گاه گردان نیز حضور دارند.

ابعاد عکس ها:

در نقد نمایشگاه "یک مجموعه بدون عنوان"، گفتم هر چیزی در یک نمایشگاه جزیی از اثر است. زمانی ک شما وارد سالن می شوید نمایش­گاه و اثر نمایش­گاهی برای مخاطب آغاز می شود. (البته ک در حالت سخت­گیرانه تر، تبلیغات و اتقاقات قبل و بعد از نمایش نیز بخشی از این اثر محسوب می گردند.)

انتخاب اندازه و ابعاد هر فریم، بنا به دلیل و علتی شکل گرفته است. معمولن اولین نکته و باهانه در انتخاب اندازه بزرگ، اهمیت جزییات است. از این منظر، اگر اثر در ابعاد 5 متر در 5 متر را با تغییر اندازه به 10 سانتی متر در 10 سانتی متر کاهش دهیم و در ارائه جزییات چیزی از مخاطب پنهان نماند، انتخاب سایز بزرگ کاری عبث بوده است. از دیگر روی، در پاره ای موارد استفاده از ابزار عکاسی ضعیف، اجازه ارائه اثر در اندازه بزرگ را نمی دهد و بالعکس اگر کیفیت اثر ِ عکس شده، بالا باشد بالطبع، تشنه گفتن آن به مخاطب خواهیم بود. دقت داشته باشیم ک استفاده نابجا از یک ویژگی حتا می تواند کارکرد متضاد داشته باشد. البته اندازه بزرگ گاهی می تواند با کارکرد ایجاد حس اولیه عظمت و القای «حرف­های بزرگ» در مخاطب انتخاب گردد؛ ک البته بعد از ارضا نشدن ممکن است حتا ب ضد کارکرد خود تبدیل گردد. در این مجموعه – به عنوان یک کل – به گمانم انتخاب اندازه و ابعاد، شامل ارائه جزییات نمی باشد.

در نمایش­گاه قبل بعد، با هفت قاب روبرو هستیم و ب گفته برگزارکنندگان، دو قاب را هم نمی بینیم! از هفت قاب موجود، یکی توضیح نمایش­گاه از زبان نمایش­گاه گردان (در تبلیغات پیش از آغاز نمایش­گاه، از عبارت کریتور استفاده شده و در متن توضیحی نصب شده در نگارخانه، نمایش­گاه گردان عنوان شده است) می باشد. فریم بزرگی نیز، عکس دسته جمعی ارائه دهندگان آثار با ذکر نام ایشان است. پنج قاب هم آثار عکاسی شده برای نمایش­گاه قبل بعد.

نورپردازی:

انتخاب فضای تیره و نور موضعی بر روی هر فریم، می تواند تلاشی برای انتقال حس شات زدن ب مخاطب باشد. البته ک این نورپردازی برای تمامی عکس ها، مخاطب را با فضای تخت ِ مفهومی روبرو می کند؛ و از ادامه دار شدن دلیلی ب واسطه نور، برای ورود ب عمق عکس ها دور می کند.

با توجه ب انتخاب عنوان قبل بعد و البته توضیحات نمایش­گاه گردان­ان، زمان و البته تاریخ نقش بسیاری برای برگزارکنندگان این مجموعه داشته و شاید ایده اولیه نیز براساس ان شکل گرفته است. سیر زمانی- تاریخی را با هم بررسی می کنیم.

قبر چاه نفت / فضای پری­شان ساحل / فضای نسبتن سرزنده تپه / عروسی سیاه / عکس کنار ساحل

البته با توجه ب دیده نشدن دو قاب از این مجموعه، بررسی ابتر می ماند.

رنگ:

دو اثر در این نمایش­گاه به صورت سیاه و سفید، دو اثر رنگی و یک اثر سپیا ارائه شده اند.

در انتها و با توجه به بررسی صورت گرفته، می ماند دریافت کلی از نمایش­گاه و بررسی ادعای ارائه ایده های نو و باز تعریفی از هنر مدرن طبق مصاحبه قبل از نمایش­گاه. حضور سایر علاقه مندان ب حوزه نقد می تواند ب بررسی این ادعای برگزار کنندگان نمایش­گاه کمک کند. با توجه ب امکان ورود نکردن سایر دوستان در نقد – نقد ب معنای بررسی و کشف اثر – توضیح دو اصطلاح مورد ادعای برگزارکنندگان ب نظرم ضروری ست. ایده های نو و هنر مدرن.

البته بیان واضحات است ک هر ایده صرفن جدید، لزومن مدرن محسوب نمی گردد. ایده نو را برای کدام جغرافیا تعریف کنیم. ایده نو ب معنای ایده هایی است ک قبلن تجربه نشده است. ایده را می توان در دو وجه ایده کلی نمایش­گاه و ایده هر فریم بررسی کرد.

ایده نمایش­گاه در شکل برگزاری، شامل انتخاب محتوای کلی برای تعدادی عکاس، انتخاب عکاسان، یا چیدمان اثار، تجربه جدیدی نمی باشد. تجربه های فریم شده نیز بعضن تکراری ست. ب عنوان نمونه مراجعه کنید ب عکس های خانم ازاده اخلاقی در مجموعه "به روایت یک شاهد عینی".

البته می توان برخی ایده ها را برای جغرافیای نگارخانه گرمساری تازه دانست ولی به دلیل تجربه تکراری بودن، شاعبه نمایندگی فلان تجربه در بندرعباس پیش می آید.

برای باز تعریف هنر مدرن، باید مطالعه کرد. هم اثار هنری معروف ب هنر هرمزگان و هم نمایش­گاه قبل بعد.

پ.ن: نمایشگاه قبل بعد با حضور حسن اکبرنژاد، حسن بردال، عبدالحسین رضوانی، بهنام ذاکری، موسی محتشمی راد، مهدی مرادی زاده و مرتضی نیک نهاد در تاریخ 5 اسفند تا 11 اسفند 93 در بندرعباس - فرهنگسرای طوبی - گالری گرمساری برگزار گردید.

احسان نفیسی – اسفند 93