برای داستان های 10 کلمه ای فراموشی لی

به تازگی با تعداد زیادی داستان خیلی کوتاه مواجه شدم که ویژگی مشترک همه شان «قابلیت ایماژ سازی» بود.
هر چه داستان ها را خواندم و پیش تر رفتم با ایماژهای قابل تری مواجه شدم.
داستان ها متعلق به یک فراخوان ساده و صمیمی است که جوانی به نام «شهاب آب روشن» فیلمساز جوان هرمزگانی و دانشجوی ادبیات نمایشی دانشگاه هنر تهران، آن را راه انداخته است. این جایزه خصوصی که توسط وبلاگی به نام «فراموشی لی» برپا شده است با محدود کردن شرکت کننده در استفاده از حداکثر ده کلمه برای خلق یک موقعیت داستانی یا یک طرح ساده و یک جمله ای، فضای خلاقانه ای را به روی علاقه مندان داستان نویسی در ایران گشوده است.
این فراخوان که سال گذشته پنجمین دوره خود را تجربه می کرد با پذیرش ۱۳۷۶ اثر بار دیگر نشان می دهد چه قدر ذات و قریحه داستانی میان ایرانیان زیاد است.
اگر چه پس از مطالعه همه داستان ها تم های مشترک «بی اعتمادی»، «خیانت»، «شکست عشقی» و «معضلات ارتباطی» حرف اول را می زنند اما باز هم در میان داستان های رسیده با آثاری مواجه می شویم که پیام این فراخوان را خیلی خوب دریافت کرده اند...

پ.ن: متن بالا بخشی از متنی ست ب قلم کیارنگ علایی در مورد داستان های 10 کلمه ای لی، برای مطالعه متن کامل، ب این ادرس مراجعه نمایید.